Synchronize your watches
Cos the party's just begun
He holds the gun
Close to the temple
Of his lovely
One and only
Foaming from the balcony
No one's listening in
We all tune out froth off and pull the blinds
It's all been done before
He's kicking crap across the floor
He's kicking her across the floor
He's kicking walls and windows, closet doors
Five years
All the next day nurses cry out
What's the deal now what the hell
He'll smile and say politely
Just an accident, she fell
She surely falls a lot
Five years
He seemed like little Romeo
But now he's all she's got
Now he's all she knows
It's better than a life alone
Five years
One stormy sticky night
He came home a little late
She'd hung the chains up
Barred the windows
Built a barricade
A single finger
There was spray paint dripping down the door
She'd won the war and didn't need a second shot
She picked her spot and fired and we stood back and admired
Crowned her princess of our spire
We disposed of his remains
And when they ask me what became of romeo
I will tell them he's now playing as a flower on a grave
So very far away
So very far away
Five miles
Synchronizujcie zegarki,
Bo zabawa dopiero się zaczyna.
On trzyma pistolet tuż przy skroni
Swojej pięknej, jednej jedynej.
Jego furia wylewa się z balkonu.
Nikt już nie słucha.
Wszyscy się wyłączamy
I zasłaniamy rolety.
Znamy to. To wszystko już było.
On kopie śmieci po podłodze.
Kopie ją po podłodze.
Kopie ściany, okna, drzwi szaf.
Pięć lat.
Następnego dnia pielęgniarki krzyczą,
"Co się stało, co do cholery?!"
A on uśmiecha się i uprzejmie odpowiada:
"To tylko wypadek, przewróciła się".
Ona przecież przewraca się często.
Pięć lat.
Był jej małym Romeem,
A teraz jest wszystkim, co ma.
Wszystkim, co zna.
Przecież to lepsze niż życie w samotności.
Pięć lat.
Pewnej dusznej, burzowej nocy
Wrócił trochę za późno.
Ona zawiesiła łańcuchy,
Zabarykadowała okna,
Zbudowała fortecę.
Wydała wyrok
Zostawiła farbę ściekającą po drzwiach.
Wygrała wojnę — Nie potrzebowała drugiego strzału.
Wybrała cel, wystrzeliła,
A my staliśmy z tyłu i podziwialiśmy.
Ukoronowaliśmy ją
Księżniczką naszej wieży.
Pozbyliśmy się jego szczątków.
A kiedy zapytają mnie,
Co stało się z Romeem,
Powiem im, że dziś
Rośnie jako kwiat na czyimś grobie,
Bardzo daleko,
Bardzo, bardzo daleko.
Pięć mil.
/ tłumaczenie moje /
